Niewidzialny Pirat.

Imię: Matthew

Nazwisko: Williams

Ekwipunek:* Sztylet ukryty pod ubraniem i fiolka z jadem skryta w naszyjniku. (Proszę wybaczyć, że to napisałem, dopiero później zauważyłem, że nie wolno, bo pan wybiera... Ale myślę, że do tak delikatnej i niezauważalnej postaci pasuje ukryta broń, której się nikt nie spodziewa... Choć trucizna jest raczej dla samobójców, to chyba nikt nie zabroni natrzeć nią ostrza, jeśli bardzo ktoś denerwuje, lub wypić, jeśli denerwują wszyscy... Jak wspomniałem mam kłopoty z widzeniem tego forum, więc proszę się nie gniewać za błędy, po prostu mogę nie zauważyć, że coś jest nie-tak... Użytkownik jest nieco uszkodzony, znaczy kot się nie zaprzyjaźnił z okiem i teraz używam tylko jednego oka, a brak kontrastu bardzo boli...)

Hierarchia:* (Proszę administratora o decyzję, gdyż ja jedynie chcę oddać Kanadę w ręce Anglii, najlepiej, by nie był kimś wysoce ważny, gdyż niezauważony nie byłby poważany, lecz idealnie nadawałby się na kogoś, kto służyłby panu Kirklandowi osobiście. Bardziej taki podnóżek kapitana niż członek załogi. Kanada jest nawet teraz dominium brytyjskim, co za tym idzie ma własny rząd, ale funkcję prezydenta pełni królowa Brytyjska. Tak więc, w dawniejszych czasach, gdy był grzeczną kolonią, mógłby idealnie sprawować się jako poddany Anglii.)

Charakterystyka:

• Wygląd:
  Pięknem oceanów wielu błyszczą oczy błękitne
  Nieba piękno odbija się w nich skrycie
  Promienie słońca łaskawie we włosach gniazdo uwiły
  Czyż piękniejszym być może młodzieniec ten miły?
  Skóra niczym porcelany najpiękniejsze dziecię
  Tak delikatna, jedwab przy niej szorstkim się być zdaje
  Maliny ust, różane policzki
  Lecz jednak, mimo wszystko, młodzieńcem jest, nie niewiastą
  Niczym wieża wysokim on nie jest, lecz okien kamienic sięga
  Delikatne palce dłuższymi się być zdają, gdy włosy jasne przeczesują
  Szkła maleńkie ukrywają jeziora dwa ogromne
  A ciało drobne skryte w bieli koszul lnianych i szarości spodni nieco spranych
  Buty wysokie, wiązane dłońmi pięknymi, czernią lśnią niczym ciemności dzieci
  A on dumnie patrzy na świat, klepsydrę poprawiając na szyi
  Lecz klepsydra pełna jest nie piasku, lecz cieczy
  A gdy do ust Twych wpłynie, czas Twej śmierci odmierzy
  Zastanawia Cię czemu, ciało tak drobne, jeszcze płaszczem ciemnym jest skryte?
  Spójrz, gdy wiatr zawieje, cóż to błyska?
  Pod płaszczem do pasa spodni przypięty, błyszczy sztylet przeklęty
  I niczym piękny kwiat, który trujące rodzi owoce
  Drobne dłonie zacisną się na Twej szyi niepostrzeżenie
  A oczy tak piękne i niewinne
  Ostatnim widokiem będą w Twym życiu
  
  
• Charakter:
  Szept delikatny, niczym liści tchnienie
  Głos tak niepewny, delikatne istnienie
  Skryty w sobie, chłopiec ten młody
  Jedynie szczęścia pragnie i miłości
  Drżące ciało, skryte w cieniu
  Nie zauważysz go, przyjacielu
  Lecz bacznie obserwować Cię będzie
  Gdy imię brata jego ku niemu wypowiesz
  Och, nie chciałbyś ujrzeć wtedy jego gniewu
  Dwoje nie może stać się jednym
  On bratem własnym nie jest
  Nie jest zdradziecki, jest wierny temu
  Który przez życie za rękę go prowadził
  I choć opiekunów dwóch było
  A serce jedno jedynie
  Kocha ich obu i brata swego
  Lecz nie ignoruj go, imienia nie myl jego
  Jeśli raz to zrobisz, powtórzyć błędu nie zdołasz
  
  
• Relacje:
  Gdy oczy otworzył swoje ujrzał błękit nieba w oczach młodych zamknięty
  Brat jego, którego nauczył się kochać, zawsze był ponad nim
  Tak też, choć kocha go szczerze
  Serce go boli, gdy ktoś go zamiast niego wybierze
  I tak też się stało, gdy trawa i morze jednością się stały
  Nadziei pełne szmaragdowe oczy ku bratu jego spojrzały
  A on samotnie pozostał, zapomniany, odrzucony
  Lecz oto na niebie błękitnym złote słońce świeci
  Miłości nauczył go ten, który władcą się jej jawi
  Więc i on pokochał go szczerze, lecz i on go zostawił
  Choć nie, oddał go jedynie
  By znów z bratem być mógł i ujrzeć nadzieję
  W oczach koloru łąki
  Te oczy również pokochał, choć one go nie widziały
  Tak też nauczył się cenić każdego, kto uśmiechnie się ku niemu
  Rodzinę miał liczną, każdemu przychylnym się zdawał
  I nigdy nie zapomni dwóch par oczu
  Niczym świeżej trawy i nieba jasnego
  
  
• Historia: **
  Kroki swe pierwsze wśród nieznanych ziem postawił
  On i brat jego, potomkowie osadniczych dwóch rodów
  Zjednoczonych w rodzinę jedną
  Patrzyli w niebo tak nowe i nieprzychylne
  A ocean od statków nowych wręcz wrzał
  I tak też statki zabrały ich również
  Brata droga nieznana mu była
  Lecz jego życie ku szampana zapachu ruszyło
  Czy jednak dziecko na statku potrzebne komu było?
  Odrzuconym więc został, na ziemi bezpańskiej porzucony
  Gdy miasto trawił ogień
  Ujrzał w oczach fiołkowych łzę szczerą
  Mężczyzna ten, nieznany mu dotąd
  Okazał się znać jeden z języków sercu mu bliskich
  Tak też dłoń jego ujął i za nim ruszył
  Życie hulaszcze jego dziecku nie służyło jednak
  Tak też, gdy rumu było za wiele, a kobiety za piękne się stały
  Chłopiec został zapomniany
  I ruszył ku morzu, szukając domu opiekuna
  Gdy zagubił się i statek ujrzał ogromny
  A na nim piękną postać, o oczach koloru nadziei
  I brwiach niczym skrzydła demona
  Ruszył więc ku niemu, miłość już znając, spokoju jednak nigdy
  Myśląc, że kapitan wspaniały, opiekunem dobrym będzie
  Na statek wkradł się niepostrzeżenie
  Czy żałował? Może trochę
  Nie chciał znów widzieć łez w oczach błękitnych, nie chciał być problemem
  Chciał statkiem do domu wrócić, brata odnaleźć swego
  I ujrzał go, pod pokładem skrytego
  Czy zieleń oczu potężnych da mu nadzieję?
  

(Proszę wybaczyć, iż wierszem piszę, lecz wszystkie me karty wyglądają podobnie i chciałbym zachować tę manierę. Och i dziękuję panu, który tworzył tu Francję za pamiętanie o Kanadzie. Jego Karta bardzo przypomina mi kilka moich opowiadań, jednak głupotą byłoby sądzić, że czytał coś tak okropnego, jak koszmary stworzone przez kogoś jak ja niegodnego. Ach i oczy me nieco działać poprawnie nie chcą i nie mogę ujrzeć poprawnie słów skrytych w blasku, których tak wiele jest na tym forum, a cienie bolą, gdy staram się ujrzeć ciemne litery...)

YAY, BRO~ *macha jak ten kretyn* HELLOOOOO~

Bardzo dziękuję za akceptację karty, to dla mnie wielki zaszczyt... Ach i dziękuję panu Ame za miłe powitanie *rumieni się delikatnie*